Een week onderweg.

25 januari 2015 - Ao Nang, Krabi, Thailand

Het is  inmiddels alweer een week geleden dat ik ben geland op Phuket. Bij aankomst trouwens nog wel even flink geschrokken. Ik had mijn fiets in Nederland zorgvuldig ingepakt in een speciale fietsdoos. Die doos lag in de aankomsthal kapot, onbeheerd en open ergens op de grond. Na mijn fiets geprepareerd en gecheckt te hebben, bleek de schade gelukkig mee te vallen. Alleen een lichte slag in mijn voorwiel. Maar daar heb ik tijdens het fietsen geen last van. 

De eerste paar dagen verbleef ik in Nai Yang, een klein dorpje vlakbij de luchthaven van Phuket. De vliegtuigen landen daar vlak achter het strand. Een gaaf gezicht. Na 3 dagen strandvakantie stond ik te trappelen om mijn stalen ros te bestijgen. Ik kon gelijk goed aan de bak. Een 80 kilometer lange tocht grotendeels door de jungle. Een mooie proloog. De volgende dag een relatief korte route naar Ao Lak. Met onderweg rubber-, oliepalm-, en bananenplantages en daarnaast een stukje entertainment in de vorm van een soort van zangwedstrijd voor kooivogels. Tijdens de derde fietsdag de eerste apen en slangen gespot. Deze rit door karstgebied met indrukwekkende rotsformaties eindigde Ao Nang en daar zit ik nou nog steeds. Omdat mijn huid een beetje moeite heeft met de combinatie zon, zonnebrandmiddel, zweet en deet, heb ik een pauze ingelast om uit de zon te blijven. 

Het alleen reizen is trouwens wel even wennen. Onderweg is het jammer dat je niet je ervaringen kan delen. Wel maak ik op bestemming redelijk snel contact. Dat komt denk ik ook door mijn manier van reizen. Dat vinden veel mensen leuk en beginnen daarom een praatje. Vooral Thaise mensen vinden het maar wat interessant. Ik word onderweg continue nageroepen. Kinderen moeten vaak lachen. Erg leuk allemaal. Al vroeg ik mij in het begin wel af wat er nou te lachen valt. Zou ik er soms raar uit zien? Nou is dat soms ook wel het geval. Om mij te beschermen tegen de zon zet ik tijdens de warmste uren van de dag een hoed op. Aan die hoed zit een doekje om mijn nek te beschermen tegen de zon. Als ik over een stoffige weg rijd, dan sluit ik dat doekje aan de voorkant. En dat ziet er inderdaad een beetje vreemd uit. 

Omdat ik op de fietsdagen toch niet veel op de plek van bestemming verblijf, slaap ik meestal in goedkope hotels. In verband met mijn pauze heb ik mij nu echter wat meer luxe gegund en zit ik een mooi hotel met schitterend uitzicht. De rust en het verblijf hebben mij goed gedaan. Ik ben er helemaal klaar voor om mijn reis te vervolgen. Morgen naar Khlong Phon. Wie kent 't niet. 

Foto’s

6 Reacties

  1. Mirjam Otto:
    25 januari 2015
    Super leuk Frank! Mooie ervaring hoor! Blijf maar lekker genieten.
  2. Jan:
    25 januari 2015
    wouw mooi man... ja die ene foto , net de mexicaanse maffia. Echt prachtig om te horen en te zien. have fun
  3. Rene:
    25 januari 2015
    Prachtig!!!
  4. Michel:
    25 januari 2015
    Mooi verhaal! Geniet ervan
  5. Edwin:
    26 januari 2015
    Frank! Goed man, lijkt me nu al een topreis! En die ervaringen delen; doe dat dan maar via dit blog :-)
    Have fun!
  6. Bas:
    27 januari 2015
    Goed verhaal, mooie beschrijving en leuke foto's Frank. Super ervaring hoor?! Ga zo door. Enjoy!